Ostoja Pokoju
Historia zakładu „Ostoja Pokoju” związana jest z Ewą von Tiele Winckler, córką Valeski i Huberta, urodzoną w 1866 roku, znaną później jako Matka Ewa. W wieku dwudziestu lat Ewa zorganizowała w Miechowicach, w obecnej dzielnicy Bytomia, w pałacu swojego ojca ośrodek pomocy dla ubogich tzw. Schronisko Ewy (Evas Herberge), w skład którego wchodziły ambulatoriom, szwalnia dla dziewcząt i stołówka. Ojciec widząc zaangażowanie córki w pielęgnację chorych sprezentował jej w 1888 roku na Święta Bożego Narodzenia projekt domu opieki. Budynek otwarto w 1890 roku i otrzymał nazwę „Ostoja Pokoju”. W wieku 25 lat Ewa otrzymała spadek po zmarłej matce, który umożliwił rozbudowę zakładu opiekuńczego o kolejne obiekty. W 1893 roku powstał „Szpital Walewska” i dom dla małych dzieci „Jaskółcze gniazdo”. Po założeniu w Miechowicach w 1882 r. żeńskiego diakonatu, Matka Ewa została wyświęcona na diakonisę. W latach 1896–1898 na terenie zakładu wybudowano kościół, wzniesiono młyn, piekarnię, szklarnie i niewielki drewniany domek w którym matka Ewa zamieszkała do śmierci. Pod koniec jej życia miechowicka „Ostoja Pokoju” liczyła 28 budynków. Większość obiektów została zniszczona z powodu szkód górniczych. W 1988 roku parafia Świętego Krzyża w Bytomiu-Miechowicach rozebrała budynki: „Pliszki”, „Gniazdo Jaskółcze”, „Radość Matki”, a uzyskaną cegłę wykorzystała do budowy domów katechetycznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz